Metropolita przemyski dziękował wszystkim, którzy przyczynili się do remontu kościoła w Soninie, bo „smutny jest obraz świątyni opuszczonej, ogołoconej, zaniedbanej”. – Jakże raduje się serce, gdy patrzymy na odnowioną świątynię. Bardzo bolesny jest widok zamykanych kościołów, co staje się zjawiskiem niezbyt rzadkim. Jakże przykre jest to, że świątynie są zamieniane na sale koncertowe, muzea, hotele, czy nawet restauracje albo domy mieszkalne – mówił.

– Dlaczego tak jest? Odpowiedź wydaje się prosta: bo wcześniej legł w gruzach ten kościół, który powinien być budowany w naszych sercach. Coś się stało z naszą wiarą, coś stało się z naszym związkiem z Panem Bogiem – podkreślił abp Adam Szal.

Hierarcha zaznaczył, że soniński kościół – jak i każdy inny – jest piękny nie tylko swoim wystrojem, ale przede wszystkim tym, że jest wypełniony przez ludzi.

Abp Szal wyróżnił 3 etapy w tworzeniu świątyni. Pierwszy to wezwanie od Boga do człowieka, by „wyjść ze swojej stabilizacji na górę, by spotkać się z Panem Bogiem”. Drugi to wybudowanie miejsca, gdzie będzie sprawowana ofiara. Trzecim jest uczynienie ze świątyni miejsca, które ma służyć realizacji Bożego planu.

– Nie mojego, nie naszego planu, ale Bożego planu, planu zmierzającego do zbawienia rodzaju ludzkiego. Góra Pana to miejsce, do którego Pan Bóg pociąga, tak jak pociąga do świątyni, gdzie spotykamy się razem. Świątynia ma sens, jeśli jest związana z ofiarą, jeżeli jest uobecnieniem ofiary i jeżeli prowadzi do tego, że z naszego serca potrafimy coś ofiarować Bogu i drugiemu człowiekowi – powiedział kaznodzieja.

Sonina jest wsią położoną niedaleko Łańcuta w województwie podkarpackim. Zabytkowy kościół pw. św. Jana Chrzciciela powstał najprawdopodobniej w połowie XVII wieku. Jest on przykładem sakralnego budownictwa drewnianego wykorzystującego tradycje gotyckie. To kościół orientowany, modrzewiowy, na ceglanym podmurowaniu, wzniesiony w konstrukcji więźbowej z dobudowaną wieżą. Na uwagę zasługują wczesnobarokowe ołtarze.

Ze względu na bardzo duże wartości architektoniczne, artystyczne, historyczne i krajobrazowe, kościół, jego wyposażenie i otoczenie, są objęte ochroną i wpisane do rejestru zabytków.