Celem konferencji było zwrócenie uwagi na rolę Kościoła, leśnictwa oraz łowiectwa w rozwoju polskiej wsi oraz podkreślenie roli wsi jako matecznika, ostoi polskości, patriotyzmu i siły narodu polskiego.

Wśród zgromadzonych w hali widowiskowo-sportowej w Toruniu uczestników byli m.in. minister środowiska Jan Szyszko, minister Beata Kempa, senatorowie, posłowie oraz przedstawiciele władz samorządowych, leśnicy, myśliwi, rolnicy, a także działacze organizacji ochrony środowiska.

Wieś Bogiem silna

Kongres rozpoczęła Msza św. pod przewodnictwem bp. Edwarda Janiaka. – Gromadzimy się dziś, aby w prosty i czytelny sposób powiedzieć, że nie wstydzimy się naszej wiary, miłości do Jezusa i Maryi – powiedział. Ksiądz Biskup zaprosił wszystkich do modlitwy za ojczyznę, za rodziny, aby były silne Bogiem.

W homilii bp Antoni Pacyfik Dydycz podkreślił potrzebę uszanowania wszystkich troszczących się o polską wieś. Nawiązując do objawień fatimskich, mówił o zawierzeniu swoich spraw Maryi. – Maryja uczy nas, jak służyć Bogu, więc uczmy się od Niej każdego dnia, podkreślajmy nasze więzi z Maryją – wskazał. Zwrócił uwagę na zachowywanie chrześcijańskich korzeni oraz kultywowanie tradycji ludowych, przypomniał słowa św. Jana Pawła II o poszanowaniu godności polskiego rolnika i wskazał na potrzebę postawy wdzięczności względem rolników. Gdy dostrzegamy krajobraz polskiej wsi z licznymi kapliczkami, powinniśmy być dumni z tradycji poprzednich pokoleń opartej na wierze.

Troska o polskość

Do uczestników konferencji specjalny list skierowała premier Beata Szydło. „Wieś i polskie lasy to miejsca, w których w sposób szczególny pielęgnowana jest polskość. Tutaj filarami codziennego życia pozostają wiara, ojczyzna, tradycja, rodzina i umiłowanie ziemi. (...) Dysponujemy wyjątkowym bogactwem, którego racjonalne wykorzystanie daje gwarancję rozwoju naszej ojczyzny” – napisała.

Podczas otwarcia konferencji min. Szyszko mówił o kierunku działań polskiego rządu na rzecz ochrony środowiska ziemi i lasów. Podkreślił atut modelu polskiego leśnictwa, opartego na wiedzy, prawie przyrodniczym i racjonalnym użytkowaniu lasów. – Łącznikiem między rolnictwem a leśnictwem jest polski model łowiectwa, oparty na zdrowych zasadach gospodarowania populacją zwierząt – wskazał. Zwrócił uwagę na konieczność działalności człowieka w zasobach przyrodniczych, aby zachowywać bioróżnorodność. – Człowiek nie jest wrogiem przyrody, nawet jeśli w nią ingeruje.

– Człowiek jest istotą nadrzędną w świecie stworzonym przez Boga, dlatego zasoby przyrody mają mu służyć – podkreślił ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz i zaapelował o ratowanie obecności Boga w sercach Polaków. Problem ten podjęła także Temida Stankiewicz-Podhorecka, która mówiła o podejmowanych z premedytacją działaniach zmierzających do zmiany oblicza cywilizacji i odarcia jej z wartości chrześcijańskich.

Dr Mirosław Sulej i Wojciech Włodarczyk mówili o roli wsi i chłopa w historii Polski. Podkreślali znaczenie duchowieństwa w utrzymywaniu i rozwoju polskości. Wieś była i jest ostoją polskości, dba o kulturę, wiarę, środowisko. Prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk wskazał na wielką rolę duszpasterstwa rolników w integracji tego środowiska oraz w kultywowaniu tradycji rolniczych i narodowych.

Tematyka leśnictwa i łowiectwa podejmowana była przez kolejnych prelegentów. Dyrektor generalny Lasów Państwowych Konrad Tomaszewski poruszył problem ścisłych związków i współpracy między dwoma środowiskami. Z kolei prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka mówiła na temat działalności łowiectwa i jego znaczenia dla polskiej wsi.

Dar i zadanie

Biblijne wezwanie Boga skierowane do pierwszych ludzi: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” realizują na co dzień rolnicy, leśnicy, myśliwi i chroniący środowisko. Człowiek musi rozwijać i użytkować zasoby przyrodnicze, powodować w nich zmiany. Jest to nie tylko jego prawo, ale i obowiązek. Żadna z form działalności nie musi pogarszać zasobów przyrodniczych, wręcz przeciwnie – może je poprawić.

W podsumowaniu konferencji podkreślano, że użytkowanie zasobów musi zakładać jednoczesną racjonalną ochronę skarbów polskiej ziemi i polskich lasów. Konferencja ukazała potrzebę nieustannej troski o przyrodnicze i kulturowe dziedzictwo wsi i lasów. Udowodniła również, że polska wieś żyje, jest piękna, rozwija się, a ludzie wsi i lasu są ludźmi odpowiedzialnymi za siebie i za Polskę.