Reklama

Felietony

A jeśli to wcale tak nie było? Nowe spojrzenie na św. Józefa

To jeden z tych momentów, kiedy tradycyjny obraz pobożności zderza się z pytaniem: „A jeśli to wcale tak nie było?”. Wystarczy wsłuchać się w dobrze znaną kolędę „Dzisiaj w Betlejem”: „…i Józef stary, i Józef stary, Ono pielęgnuje”. Śpiewamy to bezrefleksyjnie od lat. Tymczasem najnowsza książka ks. prof. Józefa Naumowicza pt. „Święta Rodzina z Nazaretu. Historia wielkiej miłości” proponuje nam obraz Józefa, który z „Józefa starego” zmienia się w silnego, młodego mężczyznę, który… adoptuje Syna.

2025-12-12 23:04

[ TEMATY ]

Milena Kindziuk

Red

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przez całe wieki w wyobraźni chrześcijan utrwalał się wizerunek Józefa-starca. W apokryfach uczyniono go wiekowym, nierzadko wdowcem z gromadką dzieci z poprzedniego małżeństwa – po to, by broń Boże nikt nie podważał dziewictwa Maryi. Do tego dołożono jeszcze żydowskie skojarzenie „sprawiedliwego” z kimś dojrzałym, sędziwym, doświadczonym. Świętość równała się starość. Proste? Owszem. Tylko, jak pokazuje ks. prof. Naumowicz, teologicznie bardzo uproszczone.

Bo jeśli spojrzymy na samo życie Józefa, coś tu się nie zgadza. Człowiek, który ma odbyć męczącą wędrówkę z ciężarną żoną z Nazaretu do Betlejem, potem uciec z rodziną do Egiptu, utrzymać ich pracą własnych rąk, co roku pielgrzymować do Jerozolimy – nie brzmi jak obraz słabowitego dziadka, ledwo trzymającego się laski. Bardziej jak młody, krzepki mężczyzna, który nie tylko ma siłę nosić belki w warsztacie, ale i odpowiedzialność, by wziąć na siebie ciężar cudzej historii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W tej perspektywie szczególnie mocno wybrzmiewa fakt, że Józef decyduje się… adoptować dziecko. Dziecko, które nie jest jego biologicznym synem, które „przychodzi” do jego życia wraz z tajemnicą Wcielenia. W epoce, w której męskość tak często redukuje się do siły, sukcesu i samorealizacji, książka ks. prof. Naumowicza pokazuje Józefa jako mężczyznę gotowego przyjąć Kogoś, kto wszystko w jego życiu zmienia. I to nie z obowiązku, ale z wiary oraz zaufania – do Maryi i do Boga.

Taki Józef nagle przestaje być figurką z szopek i dziecięcych jasełek, a staje się kimś bliskim: młodym ojcem, który bierze pod dach dziecko, które nie jest „jego”, i uczy się kochać je całym sercem. Nagle adopcja Syna Bożego przez cieślę z Nazaretu staje się wzorem adopcji w naszych rodzinach, przyjmowania życia, które nie mieściło się w naszych wcześniejszych planach. A Święta Rodzina przestaje być „świętym wyjątkiem” nie do naśladowania, lecz zaczyna przypominać nasze zmagania: lęki o jutro, nagłe przeprowadzki, codzienny trud pracy.

Jeśli przyjmiemy tę perspektywę, to betlejemska szopka przestaje być tylko „ucukrzonym” domkiem z kart ustawionym pod choinką. Staje się raczej surową sceną realnego życia: młoda kobieta, młody mężczyzna, przyjęte dziecko, bieda, prowizoryczne warunki – a jednocześnie obecność Boga, który wchodzi w sam środek tego wszystkiego. Ks. prof. Naumowicz pokazuje, że kiedy usuniemy sztuczny lukier z naszych wyobrażeń, Ewangelia nie traci na pięknie. Wręcz przeciwnie – staje się bardziej prawdziwa, dotykalna, pociągająca.

Reklama

Autor robi to w sposób bardzo oryginalny: prowadzi nas przez historię Jezusa, Maryi i Józefa oczami sztuki. Obrazy, rzeźby, przedstawienia artystyczne – opatrzone jego komentarzem – stają się nie tylko ilustracją, ale teologiczną „lekturą” dziejów Świętej Rodziny. To trochę jak spacer po galerii, w której każdy obraz otwiera kolejne pytania: jak wyglądał Józef? Jak trzymał Jezusa na rękach? Co czuła Maryja, gdy patrzyła na swojego syna i na męża, który przyjął Go jak własne dziecko?

„Święta Rodzina z Nazaretu. Historia wielkiej miłości”, wydana jak piękny album przez Wydawnictwo „Rafael”, jest zaproszeniem do podróży sercem do domu w Nazarecie – do zwyczajnego domu, w którym Bóg zamieszkał pośród ludzi. I do zadania sobie kilku niewygodnych pytań: czy nie zrobiliśmy ze Świętej Rodziny dekoracji, którą wyciąga się raz w roku z pudła z napisem „Boże Narodzenie”? Czy nie potrzebujemy dziś właśnie młodego, silnego św. Józefa – patrona ojcostwa odpowiedzialnego, czasem adoptowanego, zawsze opartego na zaufaniu?

Ta książka sprawdzi się świetnie jako prezent pod choinkę. Ale może jeszcze lepiej – jako osobista pomoc w przygotowaniu się do Świąt. Bo jeśli przyjmiemy, że Józef naprawdę był młodym, odważnym mężczyzną, który adoptował Syna Boga, to nagle okazuje się, że historia Świętej Rodziny nie rozgrywa się tylko w Betlejem. Ona może rozegrać się także w naszych mieszkaniach, w naszych małżeństwach, w naszych lękach o przyszłość dzieci. A wtedy Boże Narodzenie przestaje być tylko piękną tradycją – i staje się historią wielkiej miłości, która wciąż trwa.

Ks. Józef Naumowicz, „Święta Rodzina z Nazaretu. Historia wielkiej miłości”, Rafael, Kraków 2025. Książka do kupienia pod tym linkiem: ksiegarnia.niedziela.pl.

Ocena: +12 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Zamknijcie morderczą klinikę aborcyjną!”

[ TEMATY ]

Milena Kindziuk

Red

Pierwszy szok: „Najdłuższa ciąża, jaką pomogłyśmy przerwać trwała 37 tygodni!” – w ten sposób reklamuje się pierwsza aborcyjna „przychodnia” w Polsce, otwarta pod nazwą „AboTak” w pobliżu Sejmu w Warszawie. Doprecyzujmy: 37 tydzień ciąży to jej 9 miesiąc.

Dziecko ma już wykształcone wszystkie narządy i faktycznie jest gotowe do życia poza łonem matki. Aborcjonistki podają, że preferowaną metodą zabicia dziecka w tak zaawansowanym stadium rozwoju, jest „rozszerzenie szyjki macicy umożliwiające wydobycie płodu w całości narzędziami”, a wcześniej podanie zastrzyku, który „zatrzymuje akcję serca”. Prawdziwy wstrząs. Tylko zestawu ratunkowego brak.
CZYTAJ DALEJ

Patronka dobrego spojrzenia

Niedziela Ogólnopolska 50/2022, str. 18

[ TEMATY ]

św. Łucja

pl.wikipedia.org

Św. Łucja

Św. Łucja

Przez wieki chrześcijanie kierowali do niej modlitwy w intencji uleczenia z chorób oczu.

Z Syrakuzami, jednym z ważniejszych miast Sycylii, jest związanych kilku świętych. Wśród nich najbardziej popularna jest Łucja, dziewica i męczennica, która żyła na przełomie III i IV wieku. Pochodziła z arystokratycznej rodziny. Dość wcześnie została obiecana pewnemu majętnemu młodzieńcowi. Gdy jej matka, Eutychia, poważnie zachorowała, dziewczyna udała się wraz z nią do grobu św. Agaty, by prosić męczennicę z Katanii o zdrowie. Wówczas ukazała się jej św. Agata. Po tym zdarzeniu Łucja postanowiła poświęcić się Chrystusowi. Zerwała zaręczyny, złożyła ślub czystości i sprzedała majątek, a pieniądze rozdała ubogim.
CZYTAJ DALEJ

Radość, która wybija się ponad fiolet. Co powinniśmy wiedzieć o Niedzieli Gaudete?

2025-12-13 20:25

[ TEMATY ]

Niedziela Gaudete

Karol Porwich/Niedziela

W Adwencie jest taki moment, który – niczym pierwsze różowe światło na porannym niebie – przerywa ciszę oczekiwania i zapowiada coś nowego. Trzecia niedziela - nazywana Niedzielą Gaudete - wprowadza w liturgię ton radości, jednocześnie nie odbierając jej powagi. – „Gaudete” to wezwanie „Radujcie się!”. To pierwsze słowo antyfony, która otwiera liturgię tego dnia. Nie przypadkiem Kościół zaczyna właśnie tak: „z radością, która ma płynąć z bliskości Pana” – mówi liturgista, ks. dr Ryszard Kilanowicz.

W trzecią niedzielę Adwentu radość ma swój wyraźny znak – kolor różowy. To – obok Niedzieli Laetare w Wielkim Poście – jedyne momenty w roku liturgicznym, gdy kapłani mogą założyć ornaty właśnie w tym odcieniu. – Różowy to blednący fiolet. Jak niebo o świcie – jeszcze nie pełnia światła, ale już jego zapowiedź, jeszcze nie dzień, ale już nie noc – mówi ks. dr Ryszard Kilanowicz.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję